-
1 egzekucja
egzekucja [ɛgzɛkuʦ̑ja] fdokonać egzekucji na kimś jdn hinrichten, eine Exekution [ lub Hinrichtung] an jdm vollziehenprzeprowadzać egzekucję die Vollstreckung betreiben -
2 egzekucj|a
f 1. (G pl egzekucji) (wykonanie wyroku śmierci) execution- publiczne/masowe egzekucje public/mass executions- egzekucja skazańca the execution of a condemned person2. sgt Prawo execution, enforcement- egzekucja prawa the enforcement of the law- egzekucja długów debt collection- grzywnę ściąga się na drodze egzekucji the payment of the fine is enforced by a warrant of executionThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > egzekucj|a
См. также в других словарях:
egzekucja — ż I, DCMs. egzekucjacji; lm D. egzekucjacji (egzekucjacyj) 1. «wykonanie kary, zwłaszcza kary śmierci; w okresie okupacji hitlerowskiej: masowe mordowanie ludności krajów okupowanych» Publiczna egzekucja. Masowa egzekucja. Egzekucja skazańców. 2 … Słownik języka polskiego
dług — m III, D. u, N. długgiem; lm M. i «zaciągnięta pożyczka zwykle pieniężna; obowiązek dłużnika do spełnienia oznaczonego świadczenia; zobowiązanie do określonych świadczeń pieniężnych lub w naturze» Dług krótkoterminowy, długoterminowy. Dług… … Słownik języka polskiego
dobro — n III, Ms. dobrobru (dobrobrze); lm D. dóbr 1. blm «to, co jest oceniane jako pomyślne, pożyteczne, wartościowe; ideał moralny» Poczucie dobra i zła. Wyświadczyć komuś dobro. Czynienie dobra. 2. blm «skłonność do czynienia dobrze; łagodność,… … Słownik języka polskiego
